!
کریستین امان پور
آمدیم این مطلب را بگوییم که اگر نگوییم 
!! که اگر نگوئیم شما از برکات قبله همایونی محروم می شوید! آری اینچنین است. باری.. کریستین امان پور بیکارالدوله از آن سر دنیا آمده که مجلس شورای اسلامی را تماشا کن. مگر مجلس ما 
است!؟!! یعنی واقعن ایران جاذبه توریستی دیگری نداشت؟!1؟! (یک پیشنهاد ملوکانه: به جای تخت جمشید و چغازنبیل و نقش جهان، برای جذب توریست به تبلیغ مجلس شورای اسلامی بپردازید! جواب می دهد! شک نکنید!!)
بگذریم.. و اما تشریفات بازدید کریستین، خود جاذبه هایی آفرید که بسیار دیدنی بود. برنامه ریزان و طراحان ستاد استقبال و استفعال از بزرگ بانوی سی ان ان بگونه ای بسیار جذاب ناگهان از آسمان چونان بلای آسمانی چند خبرنگار را بر سر امان جان هوار کردند که بی شک نطق خود را از دست داد. که البته این در نوع خود نبوغ بسیاری را می طلبد! دختر خبرنگاری که از شدت ذوق دیدن همتای آمریکائی اش (ببخش امان جان!) نیش اش از کناره های مقنعه اش داخل شده بود مرتب می پرسید چه احساسی دارید از اینکه در مجلس ایران هستید؟ در ضمن چند نفر دیگر هم چند سوال دیگر را هم زمان باهم می پرسیدند که کمی باعث ترس و اظطراب امان جان گشته بود و مدام میگفت "هوش ش ش" که احتمالن یعنی ساکت، آرام..!
در همین حین قبل از اینکه جواب چند سول قبلشان را گرفته باشند سوالی را که مدتها برای پرسیدن آن صبر کرده بودند پرسیدند: " آیا مجلس سنای آمریکا هم به خبرنگاران ایرانی اجازه میدهد که آزادانه آز آن دیدن کنند؟" که البته جواب آن همان "هوش ش ش" بود، شاید قدری طولانی تر از اولی!
از آنجایی که کریستین جان، یا همان امان جان، در آن لحظه شکه شده بودو زبان در دهانش نمی گشت ما جواب آنها را میدهیم. در مورد سوال اول و اینکه چه احساسی داشته است بگوئیم که اگر خبرنگاری این سوال را از قبله همایونی کرد بهتر است با تمام قوا فرار کند! چرا که به محض اینکه میکروفن را به چنگ بیاوریم آن را در حلق خبرنگار محترم یا محترمه _فرقی نمی کند_ فرو می کنیم تا عبرت سایرین گشته و سوال مزخرف "چه احساسی دارید؟" را تکرار نکنند!!
و در مورد سوال دوم و گزارش آزادانه از سنای آمریکا، می فرمائیم که تو غِلــــط می کِنی!! مگر هر غلطی آنها کردند تو هم باید بکنی؟ اصلن مگر سازمان همان صدا و سیما به خبرنگار خارجی اجازه می دهید که مانند امان جان در آنجا مشغول به کار شوند؟ اصلن چرا بر سر خبرنگار بیگانه منت میگذاری که "ما به تو آزادی دادیم که مجلس ما را بگردی؟" خب اجازه نمیدادی ! ما که میدانیم پرپر میزدی که در عمرت اقل کم یک خارجی را از نزدیک ببینی!! یا یک خارجی قدم به مجلس تان بگذارد!!! و شما در بوق و زرنا _همان صدا و سیما_ بکنید. هرچند نمی توان به ذوق تان خرده گرفت که در آینده ای نزدیک دیگر خارجی در ایران نخواهید دید!!
می خواستیم بگوئیم عِرق (یا اِرق یا اِرغ یا عِرغ یا...) ملی مان را از دست داده ایم و لی بهتر است بگوئیم ملیت مان را از دست داده ایم که نمیتوانیم عِرق (یا اِرق یا اِرغ یا عِرغ یا...) مان را به آن بمالیم!
!! که اگر نگوئیم شما از برکات قبله همایونی محروم می شوید! آری اینچنین است. باری.. کریستین امان پور بیکارالدوله از آن سر دنیا آمده که مجلس شورای اسلامی را تماشا کن. مگر مجلس ما است!؟!! یعنی واقعن ایران جاذبه توریستی دیگری نداشت؟!1؟! (یک پیشنهاد ملوکانه: به جای تخت جمشید و چغازنبیل و نقش جهان، برای جذب توریست به تبلیغ مجلس شورای اسلامی بپردازید! جواب می دهد! شک نکنید!!)بگذریم.. و اما تشریفات بازدید کریستین، خود جاذبه هایی آفرید که بسیار دیدنی بود. برنامه ریزان و طراحان ستاد استقبال و استفعال از بزرگ بانوی سی ان ان بگونه ای بسیار جذاب ناگهان از آسمان چونان بلای آسمانی چند خبرنگار را بر سر امان جان هوار کردند که بی شک نطق خود را از دست داد. که البته این در نوع خود نبوغ بسیاری را می طلبد! دختر خبرنگاری که از شدت ذوق دیدن همتای آمریکائی اش (ببخش امان جان!) نیش اش از کناره های مقنعه اش داخل شده بود مرتب می پرسید چه احساسی دارید از اینکه در مجلس ایران هستید؟ در ضمن چند نفر دیگر هم چند سوال دیگر را هم زمان باهم می پرسیدند که کمی باعث ترس و اظطراب امان جان گشته بود و مدام میگفت "هوش ش ش" که احتمالن یعنی ساکت، آرام..!
در همین حین قبل از اینکه جواب چند سول قبلشان را گرفته باشند سوالی را که مدتها برای پرسیدن آن صبر کرده بودند پرسیدند: " آیا مجلس سنای آمریکا هم به خبرنگاران ایرانی اجازه میدهد که آزادانه آز آن دیدن کنند؟" که البته جواب آن همان "هوش ش ش" بود، شاید قدری طولانی تر از اولی!
از آنجایی که کریستین جان، یا همان امان جان، در آن لحظه شکه شده بودو زبان در دهانش نمی گشت ما جواب آنها را میدهیم. در مورد سوال اول و اینکه چه احساسی داشته است بگوئیم که اگر خبرنگاری این سوال را از قبله همایونی کرد بهتر است با تمام قوا فرار کند! چرا که به محض اینکه میکروفن را به چنگ بیاوریم آن را در حلق خبرنگار محترم یا محترمه _فرقی نمی کند_ فرو می کنیم تا عبرت سایرین گشته و سوال مزخرف "چه احساسی دارید؟" را تکرار نکنند!!
و در مورد سوال دوم و گزارش آزادانه از سنای آمریکا، می فرمائیم که تو غِلــــط می کِنی!! مگر هر غلطی آنها کردند تو هم باید بکنی؟ اصلن مگر سازمان
همان صدا و سیما به خبرنگار خارجی اجازه می دهید که مانند امان جان در آنجا مشغول به کار شوند؟ اصلن چرا بر سر خبرنگار بیگانه منت میگذاری که "ما به تو آزادی دادیم که مجلس ما را بگردی؟" خب اجازه نمیدادی ! ما که میدانیم پرپر میزدی که در عمرت اقل کم یک خارجی را از نزدیک ببینی!! یا یک خارجی قدم به مجلس تان بگذارد!!! و شما در بوق و زرنا _همان صدا و سیما_ بکنید. هرچند نمی توان به ذوق تان خرده گرفت که در آینده ای نزدیک دیگر خارجی در ایران نخواهید دید!!می خواستیم بگوئیم عِرق (یا اِرق یا اِرغ یا عِرغ یا...) ملی مان را از دست داده ایم و لی بهتر است بگوئیم ملیت مان را از دست داده ایم که نمیتوانیم عِرق (یا اِرق یا اِرغ یا عِرغ یا...) مان را به آن بمالیم!
-----------------------------------------------------------------------------------
فیلتر شکن ... فیل تر شکن ...
<< Home